Geen reacties

Woonboot Kopen Amsterdam

woonboot kopen amsterdam

Woonboot Kopen Amsterdam

 

“IK HAD EEN BOOTJE OP DE AMSTEL”

Deze week was ik luistervink bij een balkonscène van twee Amsterdammers: “Wonen in Amsterdam is duur, maar een woonboot kopen in Amsterdam, da’s pure diefstal. En je kunt ook nog geen hypotheek op zo’n container krijgen.” Er blijven veel misverstanden bij de niet-kenners. Laten we eens kijken wat er speelt.

 

Koop een boot, koop je vrijheid

Ik zei het al eens eerder. Walbewoners hebben meestal geen idee hoe het werkt in woonbotenland. En al helemaal niet over het begrip ‘kopen van een woonboot’ in Amsterdam, Het is een feit dat veel oorspronkelijke waterbewoners deze manier van wonen financieel niet meer kunnen opbrengen.

En ook dat er van heinde en verre (ja, expats zijn budgettair vaak wat beter af) grif en grof geld wordt neergelegd voor een woonboot binnen de ring van Amsterdam. Maar wat koop je dan? In ieder geval geen drijvende container.

 

Drijvende investering

Zoals een oude boer het ooit formuleerde: “Ik ben hier uit armoe komen wonen en uit armoe moet ik er weer weg!” In de Amsterdamse werkelijkheid van nu betekent het dat vrijwel alle woonboten een statussymbool óf een goede investering zijn geworden.

In de vastgoedwereld staat dat fenomeen wel bekend als ‘gentrification’. Opknappen, vervangen, het maakt niet uit wat het kost. De verhuur – mits als tijdelijke oplossing conform de regels – van een deel van een watervilla als appartement, Airbnb locatie, bed&breakfast of vergaderruimte zorgde er, in ieder geval tot voor kort nog, voor dat het een winstgevende business is.

Wie wat geld kon missen als investering, kocht een ligplaatsvergunning, ruimde de oude woonark of verbouwde bakschuit op en legde er een gloednieuw ontwerp neer. “Bomen groeien tot in de hemel”, of zoiets. De huurpenningen leverden immers veel meer op dan de schamele rente van de bank. En omdat er geen nieuwe ligplaatsvergunningen worden afgegeven (understatement voor: het worden eerder minder ligplaatsen) is of was het een zekere investering.

 

Hypotheek

Inderdaad, wonen op het water is fundamenteel (!?) anders dan wonen op de wal. Verzekeraars en hypotheekverschaffers vonden dat drijvende spul een lastig segment. Vrijwel alle financiële dienstverleners verlieten een paar jaar geleden met flapperende jaspanden dit werkveld en een enkeling beperkte zich tot een maximum financieringsmogelijkheid van 80%. Enfin, de meeste ‘oer’bewoners hebben inmiddels andere oplossingen en de ‘investeerders’ weten zich goed te redden.

 

Wat koop je eigenlijk?

Feitelijk koop je geen woonark: je verwerft het recht om een ligplaats in te nemen voor onbepaalde tijd, met inbegrip van de steigers en het bestaande object. In de bebouwde kom van Amsterdam (bestaat die term eigenlijk nog?) heb je je geen zorgen te maken over de eigendomsverhouding over de oever grond en/of tuin. Die heb je namelijk niet.

Betaald parkeren kent geen uitzonderingen. Een parkeerplek mag je niet rekenen tot jouw eigendom of als stadstuin inpikken.

De waarde van het drijvende woonobject maakt – in de regel – een klein onderdeel uit van de verkoopprijs. Tweedehands zijn ze voor een prikkie te koop en ook nieuwbouw is – gerelateerd aan de investering en/of waarde en/of woongenot – een aantrekkelijke optie. Binnen gemeentelijk bepaalde grenzen van hoogte, diepte en lengte mag je in principe alles neerleggen wat je wilt en hoef je je niet of nauwelijks te verantwoorden. De noodzakelijke omgevingsvergunning stelt niet veel eisen voor nieuwbouw en weinig eisen aan vervanging van het bestaande ‘object’ of vaartuig of woonschip…

 

Gezamenlijke liefde

Ook binnen de ring zijn er volhouders die op hun eigen plekje willen blijven wonen. Ze liggen onder vuur (van overheden en walbewoners die roepen om ‘vrij uitzicht’), maar worden bijeengehouden door een gezamenlijke liefde voor het ‘wonen op het water’.

Ondanks de verschillen in de uitmonstering van de vele woonboten, arken, varende woonschepen en watervilla’s langs de waterkant en de omvang van de portemonnee, vinden de bewoners zich in een gezamenlijke voorkeur voor privacy en zelfstandigheid. Leven en laten leven. In heel Nederland zullen ‘waterwoners’ elkaars mentaliteit en instelling herkennen.

In Amsterdam is dat precies hetzelfde, alleen het prijsniveau ligt anders. Buiten de ring is het alweer een stuk normaler. Laat je dus niet afschrikken door de roddels en afgunst van die ‘balcony dwellers’, maar laat je goed voorlichten door een professionele makelaar in waterwoningen.

 


 

Aanbod Woonboot Kopen Amsterdam

Volg deze link om een woonboot in Amsterdam te kopen.

Geen reacties

D-day: De dooi is begonnen!

Het was alweer lang geleden dat het vroor in combinatie met felle Oostenwind. En de klachten van de arkenbewoners zijn dan ook niet van de lucht. In mijn omgeving waren warmtelinten wel aangeschaft, maar vaak niet aangesloten. Bij anderen liggen de waterleidingen bevroren in de kastjes, lopen afvoeren niet meer door en spuit het waterslot in de gootsteen opeens als een fontein … 

Blijf nu aan boord

Zet je schaatsen maar weer in het vet en haal de dweilen en mop tevoorschijn. Voor de zekerheid natuurlijk, al zal het voor veel waterbewoners helaas nodig blijken. Immers, dit is het moment dat de bevriezingen ontdooien en dat je achterstallig onderhoud of vergeten handelingen gaat ontdekken: volg het spoor van de lekkages!

Eigenaren van varende woonschepen lopen relatief grotere risico’s; er kunnen meer elementen kapot. Van koelwatersystemen tot scheurende afsluiters. De betonnen casco’s van woonarken zijn relatief goed bestand tegen de druk van het ijs en worden meestal door ijsgang omhoog gedrukt. Controleer wel even of er water in de bak staat. Soms is de stuifsneeuw in kieren gewaaid en het smeltwater zoekt nu het laagste punt. Controleer ook even punten op de wal, zoals de waterput of steigerdelen die het net niet gered hebben. Hou ook eventuele bijbootjes in de gaten. Zodra de waterwegen vrijgegeven worden voor de (grote) vaart, banen ze zich met geweld een route door het ijs. En ijsschotsen kunnen rare fratsen uithalen met hun scherpe punten.

Daarom is nu de tijd aangebroken om aan boord te blijven of – op zijn minst – een oogje in het zeil te laten houden. Ieder jaar zinken er weer boten en arken na een strenge vorst.  Zorg dat het jou niet overkomt..

Geen reacties

Dan gaan we toch ergens anders liggen?

De romantiek van wonen op het water wordt weleens overgewaardeerd. Veel walbewoners denken dat je je woonark gewoon kunt verplaatsen naar een andere locatie zodra je uitgekeken bent op je woonplek. 

Wat zou het mooi zijn als wonen op het water ook flexibel zou zijn. Ooit was dat zo; na de 2e Wereldoorlog, tijdens de woningnood. Mensen verbouwden een oude schuit en gooiden de trossen van de sleepboot los bij een op het oog mooie ligplaats. Dit was nog eens zelfstandig wonen; ‘off-grid’ zouden we het nu noemen. Voorzieningen waren er niet. Geen water, geen elektra, geen telefoon en ook geen tuin. Voor het gebruik van de oever kwam je een regeling overeen met de eigenaar van de grond. Meestal betaalde je een kleine jaarlijkse vergoeding aan de lokale boer voor het ‘recht van overpad’. In een ander geval stortte je een (huur)bijdrage aan de gemeente of hoogheemraadschap en in een enkel geval kon je een perceel grond kopen. Zodra je er langere tijd was aangemeerd werd je gedoogd en daarna viel je soms onder de ‘woonwagenwet’, met regels voor het houden van maximum aantallen paarden, ezels, geiten en kippen.

We zijn inmiddels een fors aantal decennia verder. Van een vrijbuitersbestaan zijn we als waterbewoners terechtgekomen in een strak keurslijf van regels, vergunningen en ontheffingen. Vrijwel alle scharken, woonarken, woonboten en watervilla’s hebben nu een officiële ligplaats binnen een bestemmingsplan. Naast alle rechten en voorzieningen hielden de verplichtingen gelijke tred; ze zijn gekomen op het gebied van ‘welstand’: afmetingen, materiaalkeuze, nutsvoorzieningen, lozingsbesluiten enzovoort. Van ‘gedoogplaatsen’ is geen sprake meer; er wordt intensief gecontroleerd en gestraft en voor ligplaatsvergunningen worden hoge sommen betaald. Er komen vrijwel geen nieuwe ligplaatsen meer bij, met uitzondering van sterk beperkte plekken in nieuwbouwwijken en jachthavens. Voor de ‘vrije woner’ is geen plaats meer in ons gereguleerde land.

De varende schepen kunnen nog weleens kíezen voor het ruime sop. Als varend woonschip kun je immers nog naar behoefte de trossen losgooien, alle walvoorzieningen loskoppelen en als zelfstandige woonunit functioneren, dankzij water- en dieseltanks en generatoren. In de praktijk liggen varende schepen vaak ingesloten tussen vaste bruggen en andere obstakels. Voor een stukje varen komt het dan aan op een stevige planning. Woonschepen met stalen casco’s zijn gedwongen om met enige regelmatig hun onderwaterschip op de werf te laten inspecteren en zo nodig te herstellen. Vele schepen varen nog op eigen kracht, steeds meer kunnen uitsluitend met sleepboten de rivieren bedwingen. Het is er tijdens zo’n tocht niet meer bij om spontaan – bij het zien van een mooie boom in een bocht bijvoorbeeld – een ligplaats in te nemen, voor korte of langere periode.

Afscheid van een tijdperk.

Geen reacties

CREATIEF FINANCIEREN VOOR HET TE LAAT IS?!

Ooit, vóór de bankencrisis, borrelden de hypotheken de pan uit. Zelfs voor woonarken gingen veel banken tot ver boven de 100% financiering. Hoe anders is dat anno 2017. Sinds 1 juli van dit jaar heeft ook ‘de bank met een aandeel in elkaar’ de trossen nog wat strakker aangetrokken voor de waterbewoners. Het komt erop neer dat zij 10% eigen geld moeten meenemen. Daarna is er maximaal 90% financiering over de taxatiewaarde mogelijk, maar met een beperking in looptijd van 30 jaar voor de ark en slechts 20 jaar voor de ligplaats. Een hypotheek binnen een week, maar vraag niet wat voor een. Een ligplaats met afgekochte erfpacht, inclusief notariële opinie, kwam zelfs niet rond.

‘Onder druk wordt alles vloeibaar’ en dat gaat zeker op voor de creatieve oplossingen die we inmiddels zijn tegengekomen op het gebied van financiering van woonarken en ligplaatsen. Een paar voorbeelden:

  • Het is natuurlijk prettig als je ouders goed in de slappe was zitten en pappie wel een paar ton kan en wil voorschieten.
  • Ook kwamen we een opmerkelijke – en succesvolle – crowdfunding tegen. Ook met deze moderne manier van bedelen kun je dus een woonark verwerven.
  • Het meest verrast waren we door de man die ging emigreren. De koper van zijn watervilla kreeg de hypotheek niet rond, waarna de verkoper besloot zijn voormalige woonstek dan maar zelf te financieren: “Ik ken het onderpand en deze rente krijg ik nergens.”

Toch maken we ons zorgen over de ontwikkeling en de gevolgen van het monopolistische gedrag van de alom bekende coöperatieve bank. We zagen alweer een jonge knul die geen eigen geld had en voor de ontbrekende 10% een persoonlijke lening heeft afgesloten… Het wordt hoog tijd dat er meer concurrentie komt op de hypotheekmarkt. Ben of ken je zo’n partij? Laat het dan alvast even weten per mail aan [email protected].

Dan krijgen we in ieder geval weer schot in die transacties waarvan de afhandeling stilligt door het voorbehoud van de financiering!

Geen reacties

Voor een rieten dak mag het nu gaan vriezen dat het kraakt!

rietendak

Het is nog nét augustus als ik dit schrijf. Vandaag is het zonnig, gisteren was het herfst en eergisteren nog tropisch. We leven maar met de dag. Als echte waterbewoner en -sporter betekende dat vandaag ook een rondje roeien. Ik zie rietdekkers aan het werk en raakte aan de praat. Ze repareerden een rieten dak wat er – op het oog – nog prima uitzag. Helaas, er trekt een schimmel over Nederland. Het tast rieten daken aan. Vanaf de buitenkant kun je de schade als leek nauwelijks zien, maar zodra je erin gaat wroeten, kan het zomaar gebeuren dat er een gat van 2m2 in je dak zit. Wat een narigheid.

Strenge vorst neemt voor waterbewoners zo zijn eigen problemen mee, maar daarna is alles wel weer lekker door-en-door droog. En dat is goed voor het behoud van je rieten dak.

Nu zijn er niet veel woonarken of watervilla’s met rieten daken in ons land afgemeerd. Dus het probleem lijkt op het water niet nijpend. In de Gooi- en Vechtstreek of het oosten van het land komt het wel veel voor. De schimmel wordt door de lucht meegevoerd en houdt van vocht en een mild zonnetje (lekker broeien). Het lijkt of hoge stikstofniveaus het probleem verergeren, dus boeren zijn extra op hun hoede. ‘Ertegen spuiten’ kan nog niet, niet met chemische en al helemaal niet met ecologische middelen, dus wegsnijden is de enige optie. Wie meer wilt weten, kan informatie en adressen downloaden via de site van Monumentenzorg.

Het gesprek over de schimmelproblematiek bracht me er in ieder geval toe om mijn eigen milieuprobleempjes weer eens te overdenken. Immers, de eerste jerrycans schoonmaakazijn staan alweer klaar voor mijn ecologische aanval op mijn steigers en vlotten. Het lijkt namelijk alsof ook het bankirai steeds sneller wordt aangetast door schaduw en mos. Zou het daarvoor ook helpen dat het gaat vriezen ‘dat het kraakt’? Of leidt het alleen tot minder spinnen en vliegende ongemakken… Ach, het winterklaar maken van de tuin, sloep en terrassen kan best nog even wachten. Geniet nog maar van een mooie nazomer op en rond het water.

Overigens, tips om duurzamer te werken aan dat winterklaar maken blijven natuurlijk welkom op [email protected].